در سال 1989 جامعه علمی با قاطعیت تأیید کرد که کاهش لایه ازن و متقابلاً افزایش اشعه فرابنفش به دلیل واکنشی است که ترکیبات CFCs با لایه ازن ایجاد و موجب از بین رفتن لایه حفاظتی در طبقه استراتوسفر جو می شود. در سال 1993 تحقیقات نشان داد که لایه ازن در بالای قطب جنوب بیش از 99 درصد کاهش یافته و از سوی دیگر سازمان بهداشت جهانی (WHO) نیز به این نتیجه رسیده بود که یک درصد افزایش اشعه فرابنفش موجب یک درصد افزایش در بیماری آب مروارید و دو درصد افزایش سرطان پوست خواهد شد.

لذا اولین کنفرانس در سال 1985 در وین و سپس در اجلاسی با شرکت 27 کشور در مونترال ( پروتکل مونترال ) برنامه اجرایی حفاظت از لایه ازن را تدوین کردند. پروتکل مونترال کشورهای صنعتی را ملزم به کاهش مصرف CFCs به میزان 50 درصد و در سال 1998 با وخیم تر شدن مسأله ، 27 کشور موافقت کردند که بطور کلی مصرف هالون و CFCs را تا سال 1996 قطع کنند.

سایر اقدامات و سیاست های کنترل کننده عبارت بودند از :

-      عدم تولید و مصرف CFCs.

-      جایگزینی هیدروکربن ها به جای CFCs.

-      تغییر فرایند در سیستم های سرمایش و تولید فن آوری سبز (سیستم فاقد CFC ).