یا ایّها الرّسول بلغ ما انزل الیک من ربّک

 

«یا ایّها الرّسول بلغ ما انزل الیک من ربّک و ان لم تفعل فما بلغت

رسالته والله یعصمک من الناس انّ الله لایهدى القوم الکافرین»

اى پیامبر! آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده است

کاملاً (به مردم) برسان، و اگر (این کار را) نکنى،

رسالت او را انجام نداده ‏اى.

خداوند تو را از (خطرات احتمالى) مردم نگه مى‏ دارد

و خداوند جمعیت کافران را هدایت نمى‏ کند.

خدایا شکرت

دائم شکر گزار باشیم که :
شاید بدترین شرایط زندگی ما ، برای دیگران آرزو باشد .

  خداوند در  آیه13 سوره مبارکه سبا، بعد از ذکر مواهب خود، خطاب به

دودمان حضرت داود مى‏ فرماید:" اى آل داود شکرگزارى کنید" (اعْمَلُوا

آلَ داوُدَ شُکْراً). اما عده کمى از بندگان  شکرگزارند"! (وَ قَلِیلٌ مِنْ

عِبادِیَ الشَّکُورُ) بدیهى است منظور از شکرگزارى تنها شکر با زبان

نیست بلکه منظور" شکر در عمل" است، یعنى استفاده از مواهب در

مسیر همان اهدافى که بخاطر آن آفریده و اعطا شده ‏اند، و مسلم

است کسانى که مواهب الهى را عموما در جاى خود به کار گیرند

اندکى بیش نیستند.

رودکی می سراید:

زمانه پندی آزادوار داد مرا

زمانه راچو نکو بنگری، همه پند است

به روز نیـک کسان گفت تا تو غم نخوری

بسا کسا که به روز تو آرزومند است

برایت می سرایم بهترینم ... تویی آرامش قلب حزینم

در نیمه ی شعبان غم و شادی شده درهم

محبوب کجایی که دل افگار تو باشم

انگشت نمایم ( یم = هستم ) به رهت خسرو خوبان

تا آنکه دمی در خط پرگار تو باشم

پیوسته دلم در تب و تاب گل رویت 

چون حلقه به گوشی پی گفتار تو باشم

با ندبِه و عهد و فرَجَم ناله بر آرم :

ای یار مدد کن که خریدار تو باشم

گفتار تو امیّد دهد منتظران را

هر چند که من یار خطاکار تو باشم 

ای کهف حصین ، شیعه یتیم است و غریبست

گر جلوه کنی رونق گلزار تو باشم

تو حَبل متینی و سَبیلی و به تقوی

چون شاه کلیدی و نگهدار تو باشم

چون چشم جهان بین تو بر من نظر افتد 

زین لطف بسی شاکر دادار تو باشم

گویند مرو از پی خوبان زمانه 

ای خوبترین زنده به تیمار تو باشم

تو وارث دین ، منتقم خون حسینی ( ع) 

ای کاش شوم لایق و سردار تو باشم

بیمار شدم در غم هجران تو مولا 

فرهاد صفت عاشق تبدار تو باشم

گر قسمت من نیست روم مسجد سهله 

در کنج دلم کلبه ی اذکار تو باشم

در جشن ولادت ، همه ایران شده پر شور

من دربدر کوکب وانوار تو باشم

نقل از سایت پرورش دینی

مبعث حضرت رسول اكرم (ص) گرامي باد

روز مبعث، روز میلاد ارزش‏هاست؛ ارزش‏هایی که زنده به گور می‏شد و اصالت‏هایی که در بستر احتضار رو به خاموشی می‏رفت. در آن روز، بذر عشق و مهرورزیدن و مهربان زیستن در دشت تفتیده دل‏ها پاشیده شد و هزاران هزار گل عاطفه از آن رویید. لبخند بر لب‏ها نشست‏ دست گرم نوازش بر سر یتیمان کشیده شد. شمشیرهای خشونت زنگار گرفت و سفره محبت آغوش گشود. نوع دوستی بنیاد یافت و کینه‏توزی جان باخت. از چشمه چشم‏ها مهر جوشید و در دریای سینه‏ها عشق خروشید. زندگی زیبا و بودنْ تماشایی شد. 

روز مبعث، روز بارش برکت، روز سرافرازی انسان، 

روز برآمدن آوازهای سپید و روز بوسه زدن بر چهره خورشید، 

بر همه جهانیان مبارک باد